یادش بخیر روز و شبم با حسین بود | جواد پرچمی
سه شنبه ۲۷ /بهمن/ ۱۳۹۴ [ ۱۲:۰۵ ]
زبان حال حضرت زینب (س) _ اربعین
یادش به خیر روز و شبم با حسین بود
ذکر بی اختیار لبم یاحسین بود
پا تا سر عقیله سراپا حسین بود
وقت اذان اشهد من یاحسین بود
ما تار و پود رشته ی پیراهن همیم
یعنی من و حسین ، حسین و من همیم
دور از تو هست ولی دست از تو برنداشت
خسته شده ست ولی دست از تو برنداشت
از پا نشست ولی دست از تو برنداشت
زینب شکست ولی دست از تو برنداشت
مانند من کسی به غم و رنج تن نداد
آه وغمی چنین به دل پنج تن نداد
ادامه شعر (شعر به صورت کامل) در ادامه مطلب
یادش به خیر روز و شبم با حسین بود
ذکر بی اختیار لبم یاحسین بود
پا تا سر عقیله سراپا حسین بود
وقت اذان اشهد من یاحسین بود
ما تار و پود رشته ی پیراهن همیم
یعنی من و حسین ، حسین و من همیم
دور از تو هست ولی دست از تو برنداشت
خسته شده ست ولی دست از تو برنداشت
از پا نشست ولی دست از تو برنداشت
زینب شکست ولی دست از تو برنداشت
مانند من کسی به غم و رنج تن نداد
آه وغمی چنین به دل پنج تن نداد
یادش به خیر بال و پرش می شدم خودم
سایه به سایه همسفرش می شدم خودم
یک عمر مادر و پدرش میشدم خودم
جای همه فدای سرش می شدم خودم
نام حسین حکم قسم را گرفته بود
یک شب ندیدنش نفسم را گرفته بود
یادم می آید آینه روی حسین بود
اشک دو چشمم آب وضوی حسین بود
هم پنجه هام شانه ی موی حسین بود
هم بوسه های زیر گلوی حسین بود
یادم نرفته نیمه شب از خواب می پرید
یادم نرفته تشنه لب از خواب می پرید
ماندند کربلا کس و کاری که داشتیم
آتش گرفت دار و نداری که داشتیم
بی سر شدند ایل و تباری که داشتیم
از ما گرفت کوفه قراری که داشتیم
یک روز خانه ی پدر من شلوغ بود
یادش به خیر دور و بر من شلوغ بود
جای سلام سنگ به من پرت کرده اند
از پشت بام سنگ به من پرت کرده اند
زن های شام سنگ به من پرت کرده اند
شاگرد هام سنگ به من پرت کرده اند
داغت نشست قلب صبور مرا شکست
زخم زبان شام غرور مرا شکست
حالا فقط به پیرهنش فکر می کنم
می سوزم و به سوختنش فکر می کنم
دارم به دست و پا زدنش فکر می کنم
بس که به نیزه و دهنش فکر میکنم ...
با روضه ی برادرم از هوش می روم
با ضجه های مادرم از هوش می روم
از هر که تازه آمده از راه نیزه خورد
گَه گاه سنگ ، گاه لگد ، گاه نیزه خورد
شد نوبت سنان ، دهن شاه نیزه خورد
در کل هزار و نهصد و پنجاه نیزه خورد
آنقدر سنگ خورد که آیینه اش شکست
در زیر نعل ها قفس سینه اش شکست
وای از محاسن تو و انگشت های شمر
وای از لب و دهان تو و جای پای شمر
گیسوی من فشرد ، به کف ضربه های شمر
مثل تن تو خورد به من چکمه های شمر
جواد پرچمی
خوشحال میشم وبم رو دنبال کنید ...