حضرت علی (ع) _ شهادت
با خود بگذارید که نجوا کند امشب
این روح مگر بال و پری وا کند امشب
یک لحظه دگر طاقت این هجر ندارد
سخت است تحمل ، غم زهرا کند امشب
این فرقِ ترک خورده تسلی شدنی نیست
جز فاطمه اش کیست تسلا کند امشب
اسرار مگوی علی و چاه بماند
با فاطمه خود حلِّ معما کند امشب
مردی که جدا از دل محراب نمی شد
بایست که بالِشت ، مصلی کند امشب
ای کاش بگویند به زینب خبری نیست
بگذار پرستاری بابا کند امشب
شد زنده دگر بار شب سخت وصیت
بگذار کمی زمزمه مولا کند امشب
زان بسته که جبریل سفارش به نبی داشت
باید کفنِ تازه تری وا کند امشب
فرمود : حسینم ! حسنم سخت غریب است
بسیار دعا زینب کبری کند امشب
این سنّتِ تشییعِ غریبانه بجا ماند
می خواست علی یاد ز زهرا کند امشب
صحبت ز حسین و حرم و مشک و علم شد
اینهاست سفارش که به سقّا کند امشب
گاهی به علمدار سپارد حرمش را
گاهی سخن از اکبر لیلا کند امشب
فرمود که : قاتل به شما گرچه اسیر است
با او حسنم خوب مدارا کند امشب
غافل نشود هیچ کس از قوت یتیمان
نان و نمک و شیر مهیّا کند امشب
دل ! دست توسل به عنایات که داری ؟
پرونده ی ما را علی امضا کند امشب
محمود ژولیده
