مناجات
پرده بردار ز رخ ، چهره گشا ناز بس است
عـاشق سوخته را دیدن رویت هوس است
دست از دامنت اى دوست ، نخواهم برداشت
تا مـن دل شـده را یک رمق و یک نفس است
همــه خوبان برِ زیبایی ات اى مایه حُسن
فی المثل ، در برِ دریاى خروشان چو خس است
مـرغ پـر سوخته را نیست نصیبى ز بهار
عـرصه جولانگه زاغ است و نواى مگس است
داد خواهـم ، غم دل را به کجا عرضه کنم ؟
که چو من دادستان است و چو فریاد رس است
این همـه غلغل و غوغـا که در آفاق بوَد
سـوى دلـدار، روان و همه بانگ جرس است
حضرت امام خمینی (ره)
شهدا / امام / رهبری
دیدم آن حالات شوق و شور را
در میان چهره هاشان نور را
در هوای عاشقی پر می زدند
تا خدا با گریه معبر می زدند
در دل شب با نوا و زمزمه
ذکرشان یا فاطمه ، یا فاطمه
بین چهره عکس یک لبخند بود
همه ی هستی شان سربند بود
از همه افلاک برتر بوده اند
دوست نه ، بلکه برادر بوده اند
تشنه لب دادند جان پای حسین
عاشقان حضرت پیر خمین
با شهادت زندگی زیبا شود
عاشقی با سوختن معنا شود
حال ، آنها رفته و ما مانده ایم
از شهادت ، ما همه جا مانده ایم
تا نفس داریم تا که زنده ایم
ای شهیدان از شما شرمنده ایم
تا ابد رزمنده ایم پای ولی
جان فدای حضرت سیّد علی
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
