دیگر برایم دلخوشی معنا ندارد | محمدحسین رحیمیان

 

 

حضرت علی (ع)   _  شهادت

 

 

دیگر برایم دلخوشی معنا ندارد

وقتی تو را بابای من دنیا ندارد

رفتی یتیم بی قرار شهر کوفه

حس کرد تازه طفلکی بابا ندارد 

رفتی برای زینب تو خستگی ماند

دیگر پرستارت به پیکر نا ندارد

خونت نوشته گوشه محراب مسجد

این کوه طور عاشقی موسی ندارد

دنیا پدر جان تا خود روز قیامت

مانند تو گریه کن زهرا ندارد

رفتی و از این شهر بردی مهربانی

کوفه برای ماندن ما جا ندارد

رفتی و شد راحت خیال دشمن تو

در سر به غیر از فکر عاشورا ندارد

فکری به حال روزگار دخترت کن

در روزهایی که حرم سقا ندارد

 

 

محمدحسین رحیمیان

 

 

ای بنده ی رب رحیم آقا حسن جان | محمدجواد شیرازی

 

 

امام حسن مجتبی (ع)   _   ولادت

 

 

ای بنده ی ربِّ رحیم ، آقا حسن جان

یا  مَن یُسَمّیٰ بالکریم  ، آقا حسن جان

تنها صراط مستقیم ، آقا حسن جان

ارباب مایی از قدیم ، آقا حسن جان

 

ای معنی یا نور و یا قدوسم آقا

تا زنده ام نعلینتان می بوسم آقا

 

دُر گران از بحر تا ساحل رسیده

استاد اخلاق ابوفاضل رسیده

پروانه ها...! شمعی در این محفل رسیده

بی خود نبوده این همه سائل رسیده...

 

امشب تمام حاجتم یک گوشه چشم است

چشمی که حتی می کند یک جلوه اش مست

 

ای جلوه ی نورانی آیات توحید

با خنده هایت فاطمه آرام خندید

جبریل بالش را به بازوی تو مالید

هر شب علی یک بوسه از کنج لبت چید

 

افطار زهرا و علی بوسیدن توست

آرامِ جان مصطفی خندیدن توست

 

از پا تماماً فاطمی هستی تو تا سر

مستِ نگاهت عالم بالا سراسر

آزادگان ، پیش تو افتادند با سر

در پیشگاهت بارها باید گدا سر...

 

... را بهر سجده سوی پای تو کشانَد

در سجده تا زیر عبای تو بیاید

 

باید که شعر از پنجه و بازویتان گفت

از ذوالفقار گوشه ی ابرویتان گفت

در کودکی از نغمه ی هوهویتان گفت

از  لا الهِ  لابه لای مویتان گفت

 

حتی نخ پیراهنت حبل المتین است

مانند زهرا و امیرالمؤمنین است

 

ای معنی حَیِّ عَلیٰ خَیْرِالعَمل تو

آب دهانت برتر از جوی عسل تو

بر مشکلات بی شمارم راه حل تو

من لایق تو نیستم حداقل تو

 

لطفی کن و دستی بکش روی سر من

دستی بکش ، بر هم بزن موی سر من

 

سفره بیانداز و گدا دعوت کن امشب

نان شبت را باز هم قسمت کن امشب

بنشین کمی با بی نوا صحبت کن امشب

ما را دعا کن... غرق در رحمت کن امشب

 

تو آبرو داری ولی بی آبرو من

بنده نگاهش هست بر مولا لزوماً

 

پشت در میخانه ات عمری نشستم

خوردم نمک اما نمکدان را شکستم

با این همه ، روزی خور خوان تو هستم

از بوی نان سفره ات من مست مستم

 

از سفره ات یک تکه نان می خواهم امشب

آن نان که خود خوردی از آن می خواهم امشب

 

 

محمدجواد شیرازی

 

 

 

روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است | شاطر عباس

 

ماه رمضان  _  عاشقانه / مناجات

 

 

روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است

آری ! افطار رطب در رمضان مستحب است

 

روز ماه رمضان ، زلف میفشان که فقیه

بخورد روزه ی  خود را به گمانش که شب است

 

زیر لب ، وقت نوشتن همه کس نقطه نهد

این عجب !  نقطه ی خال تو به بالای لب است

 

یا رب ! این نقطه ی  لب را که به بالا بنهاد ؟

نقطه هر جا غلط افتاد ، مکیدن ادب است

 

شحنه اندر عقب است و، من از آن می‌ترسم

که لب لعل تو ، آلوده به ماء العنب است

 

پسر مریم اگر نیست چه باک است ز مرگ

که دمادم لب من بر لب بنت العنب است

 

منعم از عشق کند زاهد و آگه نبود

شهرت عشق من از ملک عجم تا عرب است

 

گفتمش ای بت من ، بوسه بده جان بستان

گفت :  رو کاین سخن تو ، نه بشرط ادب است

 

عشق آنست که از روی حقیقت باشد

هر که را عشق مجازیست حمال الحطب است

 

گر صبوحی به وصال رخ جانان جان داد

سودن چهره به خاک سر کویش سبب است

 

 

شاطر عباس صبوحی