دیدار یار حیدر کرار می رود | محمود ژولیده

 

 

امیرالمومنین علی (ع)   _   شام غریبان

 

 

دیدار یار ، حیدر کرار می رود

نزد شهیده ی  در و دیوار می رود

او میهمان بانوی بازو شکسته است

با پرسشِ جراحتِ مسمار می رود

فرق شکسته زائر پهلو شکسته شد

دارد علی به موعدِ دیدار می رود

از سینه خون نمی چکد اما چو مادرش

دنبال یار زینب غمخوار می رود

تابوت روی دوش حسین و حسن ولی

جسم علی به وادی اسرار می رود

دنبال نعش فاتح خیبر به چشم تر

یک نوجوان ، امیر علمدار می رود

جبریل در میان ملائک به سر زنان

از کوفه تا نجف چه عزادار می رود

یا رب چگونه باور این غصه ممکن است

 در خاک جسم حیدر کرار می رود

با کوهی از شکایت و انبوهی از فراق

مولا به نزد احمد مختار می رود

وقتی امیر اشک و مناجات دفن شد

دیگر حسن به غربت بسیار می رود

 

 

حاج محمود ژولیده

 

 

ادا کردند هنگام عبادت حق مولا را | غلامرضا سازگار

 

 

حضرت علی (ع)   _   شهادت

 

 

ادا کردند هنگام عبادت حـق مولا را 
ز خونش آبرو دادند بیت حـق تعالی را 

از آن فزت برب الکعبه گفت و چشم خود را بست 
که بعد از فاطمه زندان خود می دید دنیا را 

میان دوستان هـم انفرادی بود زندانش 
چو شمع انجمن کشتند آن تنهای تنها را 

ز جبریل امین برخواست این فریاد بر گردون 
الا  یا اهل عالم  تسلیت ،  کشتند  مولا را 

علی  بی هوش در محراب خون افتاده بود اما 
به زخم خویش حس می کرد اشک چشم زهرا را 

دوباره از درون زخم او  فـواره  می زد خون 
ز رویش هرچه یاران پاک می کردند خون‌ها را 

الهی تا  قیامت خـون  بگرید  چشم  زیبایی 
که از خون لاله گون کردند آن رخسار  زیبا را 

حسن جان! فرق مولا را بپوشان پاسداری کن 
که  چشم  دختر زهرا نبیند زخم بابا  را 

سلام سجده  تا  صبح  جزا  تقدیم  مظلومی 
که بخشید آبرو با خون خود شب های احیا را 

گنه کردی مشو مأیوس از عفو خدا «میثم!» 
علی با چهره ی خونین  شفاعت می کند ما  را 

 

 

غلامرضا سازگار

 

 

 

ای نخل ها چرا همه امشب خمیده اید | غلامرضا سازگار

 

 

امیرالمومنین علی (ع)   _   شهادت

 

 

ای نخل ها چرا همه امشب خمیده اید

افسرده ، سینه سوخته و داغ دیده اید

ای چاه های خسته ی کوفه علی کجاست ؟

آیا صدای ناله ی او را شنیده اید ؟

در مسجد ای نماز گزارانِ داغدار

بنشسته سر به جیب خموشی کشیده اید

افسرده ، دل شکسته ، پریشان و نا امید

گویا تمامتان ز علی دل بریده اید

ای داغ دیدگانِ علی ناله سر کنید

ساکت نسشته اید و خموش آرمیده اید

ای دشمنان دین خدا با کدام جرم

هنگام سجده فرق علی را دریده اید

مرغابیان ! شما که گرفتید عبای او

در لانه ها چرا همه ساکت خزیده اید

عمّامه زرد و چهره ز عمّامه زرد تر

ای رنگ ها ز صورت مولا پریده اید

ای ناله ها ز داغ علی بس که سوختید

آتش درون سینه ی ما آفریده اید

ای اهل بیت جان به فداتان که از کرم

سوز درون «میثمتان» را خریده اید

 

 

غلامرضا سازگار

 

 

 

دیگر برایم دلخوشی معنا ندارد | محمدحسین رحیمیان

 

 

حضرت علی (ع)   _  شهادت

 

 

دیگر برایم دلخوشی معنا ندارد

وقتی تو را بابای من دنیا ندارد

رفتی یتیم بی قرار شهر کوفه

حس کرد تازه طفلکی بابا ندارد 

رفتی برای زینب تو خستگی ماند

دیگر پرستارت به پیکر نا ندارد

خونت نوشته گوشه محراب مسجد

این کوه طور عاشقی موسی ندارد

دنیا پدر جان تا خود روز قیامت

مانند تو گریه کن زهرا ندارد

رفتی و از این شهر بردی مهربانی

کوفه برای ماندن ما جا ندارد

رفتی و شد راحت خیال دشمن تو

در سر به غیر از فکر عاشورا ندارد

فکری به حال روزگار دخترت کن

در روزهایی که حرم سقا ندارد

 

 

محمدحسین رحیمیان

 

 

که دیده بی کفنی را کفن کند بدنی را | محمود ژولیده

 

 

حضرت امیرالمومنین علی (ع)  _  شام غریبان

 

 

 

که دیده بی کفنی را کفن کند بدنی را

که دیده دست حسینی مدد کند حسنی را

 

حسین آب بریزد حسن به اشک بشوید

که دیده غسل نهانی به نعش بت شکنی را

 

شده خموش چه آسان زبان ناطق قرآن

حسن حنوط ببندد عجب لب و دهنی را

 

سرِ شکسته و خوناب زیر تابشِ مهتاب

که دیده در همه عمرش به خود چنین محنی را

 

فدای غربت مردی که خود ز غصه و دردی

شبانه غسل و کفن کرد جسم خسته تنی را

 

قسم به سینه شکسته قسم به فرقِ شکسته

وصالِ حیدر و زهرا سرود ، خوش سخنی را

 

که نیست فاصله باقی میان کوثر و ساقی

خدا نداده از اول به عشق ، ما و منی را

 

فدای دست شکسته که با تن و دل خسته

برای بی کفنِ خود گذاشت پیرهنی را

 

و آن امام اسیری که در میان حصیری

گذاشت با تن بی سر غریبِ بی کفنی را

 

به گریه از رگِ پاره گرفت بوسه دوباره

شبیه عمه فنا کرد ، کاخ خصمِ دنی را

 

دعا ز جود و کرم کرد روی خود به حرم کرد

که از قتیلِ قلیلت قبول کن بدنی را

 

 

محمود ژولیده