باز به بیت مصطفی بتول دیگر آمده | غلامرضا سازگار

 

حضرت زینب (س)  _  ولادت / مدح

 

 

باز به بیت مصطفی بتول دیگر آمده

رسول را سول را ، دوباره کوثر آمده

بتول را بتول را ، یگانه دختر آمده

حسین را حسین را ، خجسته خواهر آمده

رضا و حلم و صبر را ، بزرگ مادر آمده

شهید را شهید را ، پیام آور آمده

ائمه را  ائمه را ، چراغ انجم است این

دختر اول علی ، بتول دوم است این

 

---

ادامه ی این شعر (شعر به صورت کامل)  در  ادامه مطلب

---

 

باز به بیت مصطفی بتول دیگر آمده

رسول را سول را ، دوباره کوثر آمده

بتول را بتول را ، یگانه دختر آمده

حسین را حسین را ، خجسته خواهر آمده

رضا و حلم و صبر را ، بزرگ مادر آمده

شهید را شهید را ، پیام آور آمده

ائمه را  ائمه را ، چراغ انجم است این

دختر اول علی ، بتول دوم است این

 

کوثر کوثر نبی ، آیه ی رحمت آمده

دختر دختر نبی ، مادر خلقت آمده

زهره ی زهره ی علی ، اختر عصمت آمده

شمسه ی  شمسه ی حیا ، یا مه عفت آمده

حبیبة الله است و از مام محبت آمده

ولیة الله است و در بیت ولایت آمده

آینه ی محمدی  طلعت دلـربای او

در او خلاصه می شود حسین و کربلای او

 

علی است زیب هستی و ، زینت اوست دخترش

ز هم گشوده دست دل چو جان گرفته در برش

بوی بهشت یافته ، ار دم روح پرورش

فاطمه بوسه می زند ، به عارض منورش

بال زند سوی حسین ، از سر دوش مادرش

سلام ما درود ما به زینب و برادرش

بهشت بود و هست او ، اسیر و پای بست او

عجب مدار اگر علی ، بوسه زند به دست او

 

قدر به حکم او ولی ، رضا به هر قضاست او

پس از بتول ، بانوی خانه مرتضی است او

بلکه به جای مادر امام مجتبی است او

مونس و یار و یاور شهید کربلاست او

خطابه خوان کبریا ، زبان انبیا است او

به عصمت خدا قسم ، که عصمت خداست او

یاد کند ز فاطمه کمال و پارسایی اش

رجال دهر شاهد سید النسایی اش

 

فهیمه ای که کس بر او نیافته مفهّمه

علیمه ای که از ازل ، نداشته معلّمه

جلوه گر از وجود او ، هر آنچه داشت فاطمه

بوسه به پای او زند ، مدینه ی مکرّمه

دعای اهل آسمان ، خطابه های او همه

کلام او ز محکمی ، چو آیه های محکمه

چه در سفر چه در حضر ، چه در میان قافله

قضا نشد ز حضرتش ، شبی نماز نافله

 

ای شرف بلند خون ، هماره از پیام تو

و ای گرفته آبرو ، شهادت از قیام تو

سکه ی صبر را خدا ، نقش زده به نام تو

مفتخر از وجود تو ، رسول و باب و مام تو

زنده کنار قتلگه ، به صبر تو امام تو

نطق تو در سکوت تو ، تیغ تو در نیام تو

تو در قیام کربلا ، قیامت آفریده ای

تو از دم پیمبری ، امامت آفریده ای

 

تو در سخن پیمبر کلام وحی بر لبی

تو با پیام کشتگان ، حیات بخش مکتبی

تو در خرابه های شام چو قرص ماه در شبی

تو بر هلال نوک نی ، به شهر کوفه کوکبی

تو زیب دامن نبی ، تو زین امّی و ابی

تو زینبی تو زینبی تو زینبی تو زینبی

نه ساره ای نه هاجری ، نه آسیه نه مریمی

چو مادرت سیدة النسای کل عالمی

 

تویی که بهر کربلا ، وجودت آفریده شد

تویی که در خطابه ات ، تمام وحی دیده شد

تویی که با رسالتت ، پیام حق شنیده شد

تویی که با اسارتت ، بساط ظلم چیده شد

تویی که با عدالتت ، نخل ستم بریده شد

اگر چه سرو قامتت ، ز بار غم خمیده شد

به جسم و جان سرکشان ، ریخت شرار نطق تو

حسین سرفراز شد ، به ذوالفقار نطق تو

 

پیمبر است جد تو ، بتول دیگرش تویی

بتول مفتخر از آن ، که ناز پرورش تویی

علی ست غرق  وجد و شور ، از این که دخترش تویی

حسن به توست سرفراز ، از اینکه خواهرش تویی

حسین بر تو متکی ، که یار و یاورش تویی

شهید اگر شهید شد ، پیام آورش تویی

به مصطفی به مرتضی ، به مجتبی به فاطمه

که از تو اند مفتخر ، ائمه ی هدی همه

 

تو در میان سلسله ، گره گشای عالمی

تو با گلوی خشک خود ، حیات بخش آدمی

تو عصمت مصوّری ، تو غیرت مجسّمی

تو با کلام جان فزا ، دم مسیح را دمی

تو یک رسول وحی خون ، تو یک کتاب محکمی

تو در زمین شام هم ، چراغ عرش اعظمی

ستاره فرش منزلت ، ماه چراغ محفلت

که آفتاب فاطمه ، گشته به دور محملت

 

سلام بر تو ای کسی ، که صبر شد حقیر تو

ندیده بعد فاطمه ، جهان زنی نظیر تو

به پیر عقل رهنما ، دو کودک صغیر تو

حسین چشم دوخته ، به طلعت منیر تو

صدای زنده ی علی ، به صوت دل پذیر تو

اسیر شام بودی و ، یزید شد اسیر تو

پرچم فتح کربلا ، از تو در احتزاز شد

به همّت بلند تو ، حسین سرفراز شد

 

منم منم که از ازل ، گدای موی زینبم

هماره دست التجا ، بود به سوی زینبم

خدای داده آبرو ، به آبروی زینبم

مرثیه خوان کربلا ، قصیده گوی زینبم

پرده هماره مرغ دل ، در آرزوی زینبم

در ازدحام حشر هم ، به جستجوی زینبم

به جان مادرش قسم ، اگر کند نظاره ام

سزد جهیم باغ گ ل، شود به یک اشاره ام

 

 

غلامرضا سازگار