خیزید که گلزار ولا را ثمر آمد | غلامرضا سازگار

 

حضرت زینب (س)  _  ولادت

 

 

خیزید که گلزار ولا را ثمر آمد

در خانه ی خورشید هدایت قمر آمد

از دامن صدیقه بتول دگر آمد

آیینه ی پیغمبر و مام و پدر آمد

محبوبه ی حق روح عبادات خوش آمد

ناموس خدا عمه ی سادات خوش آمد

 

---

متن کامل این شعر  در   ادامه مطلب

---

 

خیزید که گلزار ولا را ثمر آمد

در خانه ی خورشید هدایت قمر آمد

از دامن صدیقه بتول دگر آمد

آیینه ی پیغمبر و مام و پدر آمد

محبوبه ی حق روح عبادات خوش آمد

ناموس خدا عمه ی سادات خوش آمد

 

بُشری که خدا کوثر دیگر به علی داد

وز بحر شرف گوهر دیگر به علی داد

با حُسن دو مه ، اختر دیگر به علی داد

بعد از دو پسر دختر دیگر به علی داد

محبوبه ی ذات احد ذوالمنن است این

سر تا به قدم آینه ی پنج تن است این

 

مه خنده زد و مهر دل آرای شبش خواند

خورشید ، سماوات کمال و ادبش خواند

لبخند زد و آیه ی وحی از دو لبش خواند

پیغمبر اکرم  ز شرف زینِ اَبـش خواند

این زین اَب و زین اُم و زین رسول است

مرآت خدا تالی زهرای بتول است

 

نخلی که بود ریشه ز گلزار الستش

کوهی که حوادث نتوان داد شکستش

مبهوت خدا دیده ی توحید پرستش

زیبد که زند دست خدا بوسه به دستش

با آنکه به اصحاب کسا نور دو عین است

از لحظه ی میلاد نگاهش به حسین (ع) است

 

این است که زینب ز پدر نام گرفته

دل از دم عیسایی اش آرام گرفته

وز مهر رخش مهر فلک وام گرفته

خضر از یم جود و کرمش جام گرفته

دارد شجر نور شرار از یم نورش

صد موسی عمران شده مدهوش به طورش

 

پیغمبر اسلام بتول دگرش اوست

حیدر ، یم سرشار ولایت گهرش اوست

زهرا  شجر عصمت و تقوا ثمرش اوست

شهر همه عشاق ، حسین است و درش اوست

این طفل نه ، این لنگر کشتی نجات است

بر خون خداوند حیات است حیات است

 

ای دختر والا گهر مادر قرآن

ای پرورشت داده چو جان کوثر قرآن

هم داور قرآنی و هم یاور قرآن

هم خواهر قرآنی و هم دختر قرآن

دین شرف و عصمت و ایمان به تو نازد

بالله قسم عترت و قرآن به تو نازد

 

تو زنده کن صلح و قیام حسنینی

با خطبه ی خود روح پیام حسنینی

تو صاحب اجلال و مقام حسنینی

در خانه پس از فاطمه مام حسنینی

امروز نه ، فردا نه ، که تا صبح قیامت

با همت تو میوه دهد نخل امامت

 

روشنگر چشم و دل پیغامبری تو

همسنگر ما در به دفاع پدری تو

مانند حسن از همگان خوب تری تو

دریای اسلام ، حسین دگری تو

ای برده نماز شبت از مرغ سحر دل

مانند حسین بن علی جای تو در دل

 

تو ماه فروزنده ی هفتاد ستاره

خورشید تو در کوفه درخشید دوباره

تو از دل محمل به رخش گرم نظاره

او از سر نی داشته به سوی تو اشاره

دادید به هم جان و ربودید ز هم دل

می سوخت ز داغ غمتان نیزه و محمل

 

غلامرضا سازگار